در دنیای سیاست گاه سال ها وقت لازم است تا چهره واقعی یک سیاستمدار و اهداف پنهانش آشکار شود. در واقع برخی سیاستمداران بخاطر تبحرشان در نقش بازی کردن، این توانایی را دارند که نیات واقعی شان را پشت نقابی از تظاهر مخفی کنند، ولی از آنجا که نیات واقعی به هر حال دیر یا زود باید ابراز شوند، چهره این سیاستمداران هم دیر یا زود افشا می شود.

چهره واقعی اردوغان

«چهره واقعی اردوغان»عنوان «یادداشت روز» روزنامه «سیاست روز» به قلم «مانی الوند» است. وی می نویسد: «رجب طیب اردوغان» مثالی کم نظیر یا شاید بی نظیر از این نوع سیاستمداران است. اردوغان (متولد 1954) در سال 2003 تا 2014 نخست وزیر ترکیه بود و هم اکنون هم رئیس جمهوری این کشور آسیایی - اروپایی است. در طول این سال ها رفتارهای او بویژه در عرصه سیاست خارجی بسیار متلون و گاه متناقض بوده است.

او در آغاز روی کار آمدنش، پس از آنکه نتوانست توفیقی در کسب کرسی اتحادیه اروپا به دست بیاورد، سیاست دوستی با کشورهای همسایه را پیش گرفت، ولی در سه چهار سال اخیر سیاستی بسیار عنادآمیز را با سوریه در پیش گرفته که این طبیعتا بر روابط آنکارا - تهران هم تاثیر منفی گذاشته است.

اردوغان که زمانی (2009) گریبان شیمون پرز را در اجلاس جهانی اقتصاد گرفت و علنا اسرائیل را کودک کش نامید و بر سر ماجرای کشتار ملوانان ترک بر عرصه کشتی مرمره، قهرمان مسلمین شده و تحسین آزادگان جهان را برانگیخته بود، نزدیک سه سال است که همداستان با اسرائیل برای سرنگونی دولت بشار اسد تلاش می کند و بر آتش جنگ مذهبی شیعه و سنی که توسط اسرائیل شعله ور شده، نفت می ریزد... اردوغان که در سال 2004 در ترکیه میزبان بشار اسد بود و او را برادر نامید و به همراه دمشق یک منطقه آزاد تجاری تاسیس کرد و به حذف ویزا برای مسافران دو کشور دستور داد، در سال 2011، به همراه عربستان و قطر و ارباب کل، امریکا، جنگ داخلی در سوریه را کلید زد... اردوغان که در سال های آغازین نشستن بر مسند قدرت، خود را طرفدار دموکراسی معرفی می کرد و این نوید را به ملت ترکیه و به جهان می داد که از این پس با ترکیه دموکراتیک و آزاد روبرو خواهند بود، مردمی را که (در سال 2013) در اعتراض به سیاست ها و رفتارهای مستبدانه او به خیابان آمده بودند به شدت سرکوب و دستور انسداد شبکه های اجتماعی اینترنتی را صادر کرد.

اردوغان که در سال های قبل مدام از اراده جدی اش برای صلح با کردها صحبت می کرد (عاملی که باعث شد وی در آن سال ها نزد کردهای ترکیه نسبتا محبوب شود)، در ادامه همان سیاست سرکوبی را که سال ها دولت ترکیه بر ضد کردها پی گرفته بود، ادامه داد و به قول رهبران کردها، از جمله عبدالله اوجالان، کردها را بازی داد و اکنون هم با داعش در حمله به کوبانی همداستان شده و علنا خواهان سقوط این شهر است.

بله، اردوغان که سعی داشت چنین وانمود کند که در جنگ داخلی سوریه که با نیروهای معتدل نظیر ارتش آزاد هم پیمان است، در ماه های اخیر چهره واقعی اش را کاملا آشکار کرد و مشخص شد با وحشی ترینِ گروه های افراطی و تکفیری یعنی داعش پیمان بسته از این گروه برای جنگ بر ضد اسد و بر ضد کردها استفاده می کند.

واقعیت این است که جاه طلبی های اردوغان و تیمش تاکنون ترکیه را با چالش های جدی مواجه کرده. مثلا حمایت بی حساب و کتاب آنکارا از اخوان المسلمین مصر، باعث شد تا برکناری اخوان از قدرت، نه فقط برای این گروه بلکه برای ترکیه هم یک شکست جدی محسوب شود. همچنین، سرپا ماندن اسد پس از چیزی حدود سه سال و نیم و با وجودی که آنکارا همه تلاشش را برای سرنگونی او انجام داد. اکنون برای جهان آشکار شده که اردوغان در اساس ضدیتی با اسرائیل ندارد و اتحادی استراتژیک بین تل آویو و آنکارا در جریان است...

واقعیت این است که چهره اردوغان اکنون کاملا مخدوش شده؛ هم در عرصه داخلی و هم خارجی. در داخل، بخش بزرگی از او منزجرند و در خارج، وی را ریاکار و دغلباز می نامند. فعالان سیاسی در ترکیه معتقدند که سیاست های اردوغان این کشور را به شدت دو قطبی کرده؛ عده ای شیفته وار طرفدار او هستند و عده ای از او نفرت دارند، و این برای یک کشور یعنی فاجعه؛ یعنی نواخته شدن زنگ جنگ های داخلی و برادرکشی؛ و بی شک مسئول این وضع شخص اردوغان است.