به نقل از سایت: www.mehrnews.com
یک هنرمند پیشکسوت در حوزه نگارگری گفت: جعل کردن و دروغ بستن به تاریخ هنر و فرهنگ ایران نیازمند یک مبارزه شدید و کاملا جدی است.
خبرگزاری ایسنا نوشت: مجید مهرگان درباره انتشار کتابی که در آن، نگارگری‌های ایرانی به نام جمهوری آذربایجان معرفی شده و توزیع آن در اکسپوی ۲۰۱۵ میلان، اظهار کرد: ما در این زمینه به یک مبارزه خیلی جدی نیاز داریم. جلوگیری از جعل کردن و دروغ بستن به تاریخ به یک مبارزه شدید و کاملا جدی نیاز دارد تا بتواند تأثیرگذار باشد.
او ادامه داد: چرا کشور جمهوری آذربایجان این‌قدر علاقه دارد که هنرهای ایران را مال خودش کند؟ همین مانده است که آن‌ها اسم «ایران» را هم مال خودشان کنند. در دوره‌ای که هنرمندان ما آثار نگارگری ارزشمند خود را خلق می‌کردند، کشوری به نام آذربایجان اصلا وجود خارجی نداشت. تا کنون دزدی فرهنگی نداشتیم که آن هم حالا مد شده است. می‌خواهند همه‌چیز را برای خودشان کنند همان‌طور که نسبت به شخصیت‌های ایرانی این کار را می‌کنند.
این هنرمند همچنین بیان کرد: هنری که به ایران مربوط است باید معرفی شود. رسانه‌های ما از جمله تلویزیون و روزنامه‌ها وظیفه دارند هنر ایران را به مردم معرفی کنند. در این صورت، چنین ادعاهایی بی‌معنی می‌شوند. ما به برنامه‌سازی در زمینه نیاز داریم و تا وقتی هنر ایران به نام ایران معرفی نشود، معلوم است که کشورهای دیگر آن را به اسم خودشان ثبت می‌کنند.
مهرگان با تأکید بر این‌که مسؤولان باید در این زمینه پاسخگو باشند، گفت: مسوولان حوزه فرهنگ و هنر صد درصد باید در این‌باره پاسخگو باشند. این موضوع شاید حالا کوچک به نظر برسد، اما در آینده، یک مسأله بزرگ و خطرناک خواهد بود. من نمی‌دانم چرا مسؤولان کاری نمی‌کنند.
او افزود: بسیاری از میراث ما هنوز ثبت جهانی نشده‌اند. اگر این‌ها هرچه زودتر ثبت نشوند، خیلی‌ها منتظر هستند که فرهنگ، تمدن و تاریخ ایران را به نام خودشان بزنند.
به گزارش ایسنا، پاویون کشور جمهوری آذربایجان در اکسپوی ۲۰۱۵ میلان کتاب نفیسی را شامل مینیاتورهای ایرانی با عنوان «مینیاتور آذربایجان» به بازدیدکنندگان عرضه کرد.
در این کتاب که خبرنگار ایسنا به نسخه‌ای از آن دست یافته، با امتناع از ذکر نام «ایران»، شهرهای اردبیل، تبریز، ارومیه و مراغه (در استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی ایران) تا ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) و باکو (پایتخت جمهوری آذربایجان)، قلمرو هنر این کشور توصیف شده است.
نکته‌ی عجیب‌تر این‌که در صفحه‌های متعدد این کتاب، تصویرهایی از کتاب‌های قدیمی خطی و نگارگری ایرانی به‌عنوان نمونه‌هایی از مینیاتور آذربایجان ارائه شده است. در بالای تصویرها نیز نام آثار، ادیبان و داستان‌های مختلفی چون شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خمسه‌ی نظامی، گرشاسب‌نامه، کلیله و دمنه، همای همایون، خاورنامه، جامع‌التواریخ، هفت اورنگ، فال‌نامه و ... با تلفظ فارسی، اما به خط لاتین آمده است. محل خلق یا نگهداری بسیاری از آثار نیز شهرهایی مانند تبریز ذکر شده است.