دیانا آبکار اولین سفیر زن جهان می باشد. وی در سال 1920 میلادی به سمت سفیر ارمنستان در ژاپن منصوب گردید.
وی در ۱۷ اکتبر ۱۸۵۹م، در یک خانوادهٔ ارمنی، در رانگون، متولد شد. پدرش هوُانس آقابِک از ارمنیان جلفای نو اصفهان بود که برای گسترش فعالیت های بازرگانی خود اصفهان را ترک و تجارت خانۀ خود را در برمه تأسیس کرد. دیانا، تحصیلات خود را در مدارس ارمنیان کلکته به پایان رساند و با یک جوان بازرگان ارمنی اهل جلفای نو به نام میکائیل آبکار ازدواج کرد.
آبکار و دیانا در کوبه ژاپن مستقر شدند، جایی که دیانا دو رمان خود با نام های «سوزان» و «داستان‌های خانگی جنگ» در مورد مردم ژاپن را منتشر ساخت.
با کشتار ارمنیان آدانا به دست دولت عثمانی، دیانا، مطالبی در این خصوص در روزنامه‌های ژاپن منتشر ساخت و سخنرانی‌هایی کرد که انعکاسی گسترده در روزنامه‌های ژاپن داشت.
پس از کشتار ارمنیان، حدود پانصد تن از آنانی که خود را به شهر ولادی وستوک رسانده بودند، در شرایط بسیار وخیمی به سر می‌بردند. این گروه از ارمنیان زندگی خود را مدیون این زن نیکوکارند. او با استفاده از نفوذ خود توانست با جلب کمک‌های دولتی به یاری آنان بشتابد، شماری را تحت سرپرستی خود قرار دهد و برای مابقی نیز امکانات زندگی فراهم آورد.
در ۲۱ ژوئیه ۱۹۲۰م، هامو اوهانجانیان، وزیر امور خارجهٔ وقت ارمنستان، طی حکمی دیانا آبکار را به سمت سفیر ارمنستان در ژاپن منصوب کرد.از ۶۵ سالگی بیماری و ضعف بینایی و شنوایی مانع از فعالیت دیانا شد و در ۸ ژوئیهٔ ۱۹۳۷م درگذشت و در یوکوهاما، در کنار همسرش به خاک سپرده شد.
