جشن میلاد مسیح از دیرینه ترین و مردمی ترین جشن مسیحیان است.

در دوران آغاز مسیحیت تا سده چهارم میلادی، روز میلاد و تعمید عیسی مسیح را با هم و در ششم ژانویه جشن می گرفتند. پس از آن، به تصویب کلیسای کاتولیک رم، میلاد مسیح را در 25 دسامبر و تعمید را در 6 ژانویه جشن گرفتند.

این تغییر، علتی منطقی داشت.

مهم ترین علت آن بود که جشن میترا، ایزد خورشید، که از دوران بت پرستی بر جای مانده و در هر سو گسترده شده بود و محبوب ترین و مردمی ترین جشن شمرده می شد، در 25 دسامبر برگزار می شد.

کلیسای رم در سال 451م، برای پایان دادن به برگزاری جشن ایزد خورشید، روز 25 دسامبر را روز میلاد مسیح به مثابه خورشید راستین و دادگرتعیین کرد و ایزد خورشید، یعنی میترا به آرامی فراموش شد. در سده 5 میلادی، در مشرق زمین نیز، روز 25 دسامبر به عنوان روز میلاد مسیح پذیرفته شد و سرانجام پس از آن، سرتاسر جهان مسیحی آن تاریخ را پذیرفت.

تغییر روز میلاد مسیح علت دیگری نیز دارد. در فلسطین جشن میلاد مسیح در سپیده دمان در بیت اللحم برگزار می شد. جشن تعمید را نیز در همان روز در رود اردن برگزار می کردند. آن زمان وسایل رفت و آمد امروزی وجود نداشت، در فصل زمستان رفتن از بیت اللحم تا رود اردن چنان آسان نبود. این نیز کمک کرد تا جشن میلاد مسیح در روز 25 دسامبر برگزار شود و تعمید در 6 ژانویه.

اما ارمنیان به رسم کهن پایبند ماندند و میلاد و تعمید مسیح را در 6 ژانویه برگزار کردند و تا امروز نیز به همان روال ادامه دارد.

مطلب فوق برگرفته از کتاب "جشن های کلیسای ارمنی"، نوشته اسقف اعظم آرداک مانوکیان (پیشوای مذهبی ارامنه تهران و شمال ایران، بین سال های 1961 تا 1999) می باشد.

روابط عمومی خلیفه گری ارامنه اصفهان و جنوب ایران